Filo heeft het even moeilijk

Normaal gesproken zal ik niet snel een lading shit op Filosofietje beschrijven. Maar feit is dat zelfs Filo diep in de shit kan zitten. Dan is de vraag: Effe niet schrijven en je kop in het zand douwen of schreeuw ik gewoon al mijn frustraties en pijn de digitale wereld in? Nou, ik begon, zoals gemerkt met de eerste optie. Maar eenzaamheid is een ellendig fenomeen en dus is optie twee misschien wel een doorbraak naar betere tijden. Bij deze. Filo gaat nu effe gillen.

Ik ben nog steeds niet helemáál verhuisd uit de voormalige residence Viking & Filo Ridderstad maar dat weerhield de in midlifecrisis verkerende dildo er niet van zijn voormalige assistent daar reeds in januari binnen te loodsen. Daar zit zij op ‘onze bank’, ligt in ‘ons bed’ te midden van al die dingen die ik nog niet heb kunnen verhuizen. Zonder mijn medeweten heeft zij mijn twee hotdogs leren kennen en mijn kleine vanuit Holland geimporteerde Scullykat die ik nog steeds niet op heb kunnen halen. En als ik nog even doorga begin ik weer te huilen. Viking vond het wel zo galant om me van dit hele gebeuren op de hoogte stellen voordat iemand anders me zou tippen. Niet in januari natuurlijk. Want toen wist hij nog niet of het echt serieus was. Maar wel 6 dagen geleden. De ‘co-ouderschap’ over de honden heeft hij vanaf het begin grif gebruikt om dagelijks even te buurten voor het ophalen of  achterlaten van ‘onze’ haarbollen’. Hij heeft hier een paar keer overnacht, omdat ik al maanden niet geslapen heb vanwege het feit dat hij me nooit echt vertelde waarom we ineens niet meer getrouwd waren. Vanaf eind oktober heb ik me ondanks vrienden en zelfs Vinking’s ouders verschrikkelijk eenzaam gevoeld. Ik had hem nodig. En hij stelde zich op en hield me  ‘snachts vast om me te troosten. Vanaf het begin kreeg ik op al mijn vragen constant ‘Ik weet het niet’ te horen en op de vraag of hij verliefd was op iemand anders was het antwoord steevast nee. Daar Viking nog nooit gelogen had, geloofde ik hem. Ondanks dat hij me uit zijn leven knikkerde met de woorden: Ik vind je niet meer aantrekkelijk en ik weet niet meer of ik nog wel van je hou’.

Ben ik kwaad? Haat ik hem? Haat ik haar? Nee. Ik zou me waarschijnlijk heel wat beter voelen als ik dat wel was/deed maar ik kan het niet.

Ik heb mijn leven in NL achtergelaten, alles verkocht wat ik bezat om bij hem te kunnen zijn en zelfs mijn kinderwens opgegeven omdat hij zo goed als impotent was. Nu heeft hij zijn ‘assistente’ met drie kids in de prijs inbegrepen. Hij heeft me zelfs verteld dat zijn zgn ‘impotentie’ bij haar ook zijn werk uitstekend doet. Maar ja, hij houdt wel van haar. Ook van mij hoor, maar hij wil háár niet kwijt. Mij dus duidelijk wel. Maar toch ook niet helemaal. Als ik hem er niet zelf uitgetrapt had, 6 dagen geleden, had hij nog steeds iedere dag contact opgenomen. Weet zij dat? Ja, daar ben ik van overtuigd. Want Viking liegt niet. Maar hij manipuleert wel.
Maar in tegenstelling tot zovelen die elkaar eerst het ja-woord geven en eeuwige trouw beloven en later elkaar het leven zuur gaan maken als de dingen niet gaan zoals ze willen, dáár doe ik dus niet aan mee. Ik hield en hou zielsveel van mijn Viking, ondanks dat mijn hart rammelt met iedere stap die ik zet.

Dat het hem goed moge gaan. En dat ik uiteindelijk weer es kan slapen.

Cheers.