Impulsief

Een paar weken geleden zat ik via Facebook te chatten met Sonnetje. Zij had het namelijk moeilijk met haar hutje schoon te krijgen en aangezien ik het nogal moeilijk had met het uitpakken van mijn verhuisdozen stelde ik voor dat zij mijn rotzooi uit zou pakken en ik haar hut aan kant zou maken. Twee dagen later had Sonnetje haar ticket geboekt om me te komen ‘helpen’. We spraken van te voren natuurlijk wel af dat er één doos uitgepakt zou worden en dat we voor de rest alleen maar lol zouden hebben. Tot zo ver klinkt het vrij normaal, toch? Twee vriendinnen die elkaar even door de shit heen slepen. Niks mis mee. Dat vonden wij dus ook niet. Maar het werd wel een beetje lastig om het volk om ons heen te vertellen dat wij elkaar nog nooit live ontmoet hadden. De goede adviezen en vooral de doom-scenario’s vlogen ons beiden om de oren: Je kunt toch niet zomaar bij iemand gaan logeren die je helemaal niet kent? (Lees: Ze zou maar zo een serial killer kunnen zijn..). En: Hoe kun je nou iemand in huis halen die je niet kent? Straks jat ze je hele toko leeg.. (Alsof er hier zoveel te jatten valt dat je via KLM mee kan smokkelen..)
Sonnetje en ik hadden er op z’n plat gezegd dikke vette maling aan. Dus stond ik afgelopen vrijdag met spanning te wachten bij de arrivals van Landvetter, je weet wel, dat enorme vliegveld van Göteborg. Iedere keer als de deuren opengingen zag ik alleen maar (gemiddeld genomen) mooie mannen. Tjonge, ik moet daar echt eens mee gaan kappen. Niet normaal hoe mijn ogen onmiddellijk naar de linker ringvinger schieten. Er kwamen er nogal wat voorbij voordat dan eindelijk Sonnetje de deur door kwam rollen.

Thuis aangekomen pakten we die ene afgesproken doos niet uit. Nee, we haalden Isa en Harley op bij de kennel, sloegen daarna een pak wijn in en een snelle hap en namen het er van. De volgende dag overtuigde Sonnetje me ervan om mn laatste spullen bij Viking op te halen want mijn idee van ‘laat hem er met zijn assistent nog maar even lekker tegenaan kijken werkte voor haar niet. Ik ging akkoord en nadat vooral Sonnetje driftig de boel daar thuis bij viking had ingepakt mochten we twee keer rijden voordat alles bij mijn hutje stond. Zelfs Scully mijn kattekop kregen we mee. Nu zit ik dus met nog eens 10 extra dozen om uit te pakken. En bedankt maar weer 😉 Maar Son had gelijk. Afnokken met die sukkel, en doorgaan met je leven. Dat kon ik nog niet helemaal maar sinds gisteravond wel. Want Viking wilde nog een keer praten. En wederom was het allemaal een hoop bullshit. Uiteindelijk won al mijn verdriet, frustratie en pijn het en Halleluja! mijn gif nam het over. Ik ga mezelf niet goedpraten maar die dreun die ik hem heb verkocht toen hij mij opnieuw probeerde te manipuleren, me probeerde vast te pakken, nou, die dreun ga ik nooit meer vergeten. Fuck wat voelde dat goed. Met één simpele lel heb ik hem eindelijk te verstaan gegeven dat hij heel erg ver uit mijn buurt moet blijven. Ik geloof dat het eindelijk tot hem doorgedrongen is.

Deze openbaring heb ik te danken aan Sonnetje. Zij was het die me diplomatiek maar toch ook met Hollandse nuchterheid in liet zien wat ik moest doen. En zo zie je maar weer. Luister je naar je medemens die je verteld dat je niet zo’n risico moet wagen om iemand te laten logeren die je nog nooit hebt ontmoet, dan mis je de meest waardevolle dingen in het leven.

Son, ik heb genoten van het weekend. Je bent een heerlijk mens om over de vloer te hebben.

 

Filo heeft het even moeilijk

Normaal gesproken zal ik niet snel een lading shit op Filosofietje beschrijven. Maar feit is dat zelfs Filo diep in de shit kan zitten. Dan is de vraag: Effe niet schrijven en je kop in het zand douwen of schreeuw ik gewoon al mijn frustraties en pijn de digitale wereld in? Nou, ik begon, zoals gemerkt met de eerste optie. Maar eenzaamheid is een ellendig fenomeen en dus is optie twee misschien wel een doorbraak naar betere tijden. Bij deze. Filo gaat nu effe gillen.

Ik ben nog steeds niet helemáál verhuisd uit de voormalige residence Viking & Filo Ridderstad maar dat weerhield de in midlifecrisis verkerende dildo er niet van zijn voormalige assistent daar reeds in januari binnen te loodsen. Daar zit zij op ‘onze bank’, ligt in ‘ons bed’ te midden van al die dingen die ik nog niet heb kunnen verhuizen. Zonder mijn medeweten heeft zij mijn twee hotdogs leren kennen en mijn kleine vanuit Holland geimporteerde Scullykat die ik nog steeds niet op heb kunnen halen. En als ik nog even doorga begin ik weer te huilen. Viking vond het wel zo galant om me van dit hele gebeuren op de hoogte stellen voordat iemand anders me zou tippen. Niet in januari natuurlijk. Want toen wist hij nog niet of het echt serieus was. Maar wel 6 dagen geleden. De ‘co-ouderschap’ over de honden heeft hij vanaf het begin grif gebruikt om dagelijks even te buurten voor het ophalen of  achterlaten van ‘onze’ haarbollen’. Hij heeft hier een paar keer overnacht, omdat ik al maanden niet geslapen heb vanwege het feit dat hij me nooit echt vertelde waarom we ineens niet meer getrouwd waren. Vanaf eind oktober heb ik me ondanks vrienden en zelfs Vinking’s ouders verschrikkelijk eenzaam gevoeld. Ik had hem nodig. En hij stelde zich op en hield me  ‘snachts vast om me te troosten. Vanaf het begin kreeg ik op al mijn vragen constant ‘Ik weet het niet’ te horen en op de vraag of hij verliefd was op iemand anders was het antwoord steevast nee. Daar Viking nog nooit gelogen had, geloofde ik hem. Ondanks dat hij me uit zijn leven knikkerde met de woorden: Ik vind je niet meer aantrekkelijk en ik weet niet meer of ik nog wel van je hou’.

Ben ik kwaad? Haat ik hem? Haat ik haar? Nee. Ik zou me waarschijnlijk heel wat beter voelen als ik dat wel was/deed maar ik kan het niet.

Ik heb mijn leven in NL achtergelaten, alles verkocht wat ik bezat om bij hem te kunnen zijn en zelfs mijn kinderwens opgegeven omdat hij zo goed als impotent was. Nu heeft hij zijn ‘assistente’ met drie kids in de prijs inbegrepen. Hij heeft me zelfs verteld dat zijn zgn ‘impotentie’ bij haar ook zijn werk uitstekend doet. Maar ja, hij houdt wel van haar. Ook van mij hoor, maar hij wil háár niet kwijt. Mij dus duidelijk wel. Maar toch ook niet helemaal. Als ik hem er niet zelf uitgetrapt had, 6 dagen geleden, had hij nog steeds iedere dag contact opgenomen. Weet zij dat? Ja, daar ben ik van overtuigd. Want Viking liegt niet. Maar hij manipuleert wel.
Maar in tegenstelling tot zovelen die elkaar eerst het ja-woord geven en eeuwige trouw beloven en later elkaar het leven zuur gaan maken als de dingen niet gaan zoals ze willen, dáár doe ik dus niet aan mee. Ik hield en hou zielsveel van mijn Viking, ondanks dat mijn hart rammelt met iedere stap die ik zet.

Dat het hem goed moge gaan. En dat ik uiteindelijk weer es kan slapen.

Cheers.

Menopauze

En ík zit er middenin. Pas drie en-fucking veertig jaar en ik vlieg per dag en nacht gemiddeld 10 keer op vanwege die hittegolven die mijn lijf in de fik zetten.  Bij de laatste gynaecologische  controle vroeg ik me af of ik misschien langzamerhand in de overgang aan het belanden was (climaterium heet dat) en werd er bloed getapt om daar achter te komen. Vandaag viel de brief door de brievenbus met deze ene zin:

Bästa Filo,

De zogenoemde S-FSH test die wij 21 febr. 2012 afnamen ligt hoog, 68,6 IE/liter en dat betekent dat je in de overgang zit. 

Med bästa hälsningar,

Truus de secretaresse in opdracht van Pietje Puk de spec. gynekolog.

Nou, Truus in opdracht van Pietje,  het zou fijn geweest zijn als je even een soort van statistiekje ter vergelijk had meegestuurd met betrekking tot wat normaal is per liter en wat abnormaal is. Zit ik op de grens of zit ik al zo hoog dat ik me in moet gaan schrijven voor een kamertje in het bejaardentehuis? Ik heb duizend-en-één-vragen en wie gaat die beantwoorden? Nou Truus dus duidelijk niet. En aangezien Pietje mij pas over een jaar weer wil zien, hij dus ook niet. Dan maar Google.

Google weet alles. Ook vaak wel te veel en dat is nou net waarom ik er niet graag doktertje speel. Je zoektocht naar de waarde van dat FSH gedoe zou maar zo een hartfalen op kunnen leveren. Ik las dan ook snel over de links met allerlei enge uitslagen heen van onderzoekingen naar vrouwen die vroeg in de overgang belanden. Het duurde even maar toen belandde ik op allerlei forums et voila, ik ben laat in vergelijk met een massa meiden van in de dertig. Wel werd er door iemand beweerd dat 11/liter zo ongeveer de grens is. Hoe hoger hoe verder je in de overgang zit. Slik. Ik heb nog niet kunnen vinden hoe hoog die waarden kunnen gaan maar 68,6 klinkt schrikwekkend hoog.

Het is nu dus feit dat Filo nooit miniatuurtjes groot gaat brengen. Dat wist ik natuurlijk al lang maar om het bevestigd te krijgen is natuurlijk andere koek. Ik moet toch nog een keer slikken.

Eén ding is zeker, zodra Isa weer loops is mag Harley rodeo rijden. Ik hoop dat ik een massa met harige kleinkindertjes krijg. En ik denk dat ik ze allemaal hou.