Met of zonder kerel

Nou, de lunch ging door, best gezellig wel, maar een vervolg zit er niet in. Dus geen bruiloft in augustus. Als een echte Zweed liet mijn ‘verloofde’ niets meer horen en toen ik een sms-je stuurde of alles ok was kwam Het Excuus: Er was hem een nieuwe baan aangeboden. En foei dat was een grote stap. Geen tijd meer om te daten dus. Nee, alle voor -en tegens moeten afgewogen worden en dat kost tijd. Sorry.
Wow!! Ben ik blij dat hij zijn zwakke gestel meteen blootstelde!  Stel je voor dat hij die baan niet aangeboden had gekregen en hij wel had willen daten.. Guttegut, ik zou dus ongetwijfeld na een paar maanden snappen dat ik opgescheept zou zitten met alweer een mieterige Viking die geen twee dingen tegelijk aan kan. Poeh, ik ben er dus goed vanaf gekomen. 🙂 Het moge duidelijk zijn, voor Filo geen Vikings meer.. die gasten weten namelijk geen middenweg. Nog niet eens zolang geleden stormden ze barbaars de bergen af, vermoordde alle mannen en verkrachtte alle vrouwen en kinderen. Kijk, daar heb ik een hekel aan. Maar om nu meteen massaal de marshmellow uit te gaan lopen hangen.. nou, daar heb ik dus ook een hekel aan. Als ik al een man wil moet het wel een echte kerel zijn. Conclusie, ik blijf lekker singel.
Voor de rest is er weinig gebeurt. Ik kan mijn draai nog niet helemaal vinden en voel me freaking eenzaam. Hoort er allemaal bij neem ik aan. Ik doe mijn uiterste best Viking te haten, ben inmiddels gruwelijk goed in het bedenken van legio verschillende manier om hem te castreren. Ik kijk ook veel horror, om ideeën op te doen.  Maar tussen ons, mijn hart is getransformeerd tot zo’n rose hartje, zo’n snoepje waar op staat I (still) love you.
Om toch maar iets te laten gebeuren in mijn eenzame leventje ben ik nu bezig om een Roemeense collega rijles te gaan geven. Dat mag namelijk, hier in het land der Marshmellows, om de kosten van een rijschool te drukken. Hij heeft nu acht lessen bij de rijschool gevolgd maar dat is natuurlijk duur. Dus vroeg hij me of ik hem privéles zou willen geven naast zijn gewone lessen. Daarvoor moet ik wel even een soort van tijdelijk rij-instructeurspapiertje halen maar dan mag ik hem in mijn auto les geven. Dat ik even terug moet naar school (wel 3 uur) vind ik nogal vervelend dus ik probeerde hem te overtuigen dat we best zonder dat papiertje kunnen. Ik was er van overtuigd dat hij hier wel voor zou gaan: ‘Ik heb vier jaar zonder rijbewijs (en lessen) gereden voordat ik het geld had om op te kunnen.’ Maar deze Roemeen woont duidelijk al te lang in Zweden en durft niet. Pff. Mannen! Een Roemeen hoef ik dus ook niet. Maar goed. Ik stelde voor hem te helpen met het parkeren in een garage. Want ik heb dat namelijk nooit in mijn rijlessen geleerd. Een voordeel in deze was ook dat er geen politie langs zou kunnen komen. Dat durfde Roemenië dus wel. Dus in de pauze naar de parkeergarage. Ik liet hem parkeren en dat ging niet zoals het hoort. Gaf hem een tik op zijn achterhoofd en schreeuwde: ‘Opnieuw!!’ Ik stapte uit de auto om beter zicht te hebben of ‘ie mijn totootje niet zou bekrassen of deuken en wat denk je? Komt er een zielig stemmetje vanachter het stuur dat piept: ‘heb ik genoeg ruimte?’ ‘Zet um in de vrij, handrem erop, til je luie reet uit je stoel en kom zelf kijken, lummel!’ Bulderde ik.  Na drie keer drillen pofte hij de auto zo strak in het vak dat ik er gewoon ontroerd van was. ‘Mijn leerling’ had het toch maar effe gefixt. Ik had er schik in. Ik ga toch maar naar school, verzeker de auto toch maar even tijdelijk extra en ik ga er voor. Het is heerlijk om een kerel te drillen.