Rome en The Duchess

Zo, de herfst slaan we hier maar over geloof ik en we struinen meteen door naar de winter. En dan te bedenken dat ik vorig weekend nog in het hemelse Rome zat met de wilde wievenclub van Leenes. 27 graden en goddelijke adonissen die me een stijve nek bezorgden. Want guttegut d’r loopt wat moois rond daar, je komt ogen te kort. Wel jammer dat het allemaal dwergen zijn dus ik heb ze maar daar gelaten. En dat eten, weet je. Je kunt gewoon niet stoppen. Nou mocht ik best wat aankomen dus ik heb mezelf de vrije teugel gegeven. Veel wijn (maar dat was Leenes’ schuld) veel eten en veel shoppen. Wat wil je nog meer? En dan boven in de bus rondtoeren want met die met pasta gevulde maag verdomd het natuurlijk om te lopen. Zo’n ritje in de bus is super, je ziet al die oude pracht zonder dat je er voor in de rij hoeft te staan. Volgens Leenes maken die Romeinen nooit iets af maar dat komt omdat ze op school niet opgelet heeft. In ons clubje bevonden zich nog twee leden, de Kuun en de Kleine. Voor mij was het voor het eerst dat ik aanhaakte en daarom nog niet echt een taak toebedeeld kreeg. Want de Kuun is de penningmeester (en een betere kun je niet hebben) de Kleine is als het nodig is de chauffeur want die drinkt (en rookt) niet, ondanks dat ze op iedere foto met een peuk en een glas in haar handen staat, en Leenes is degene die voor wijn zorgt, want dat is haar expertise. Ik heb deze keer maar voor de foto’s gezorgd in de hoop me enigszins nuttig te maken. Nu staan die foto’s op mijn Facebook, maar niemand kan ze zien. Nah, dat puzzel ik nog wel een keer uit. Er is natuurlijk wel meer gebeurt dan een weekendje Rome, tot mijn schrik kwam ik erachter dat mijn laatste blogje geplaatst is in juni. Dus moet ik natuurlijk wel even vertellen wat er de afgelopen maanden veranderd is in het leventje van Filo. Filo heeft namelijk een nieuwe pup. De twee hotdogs heb ik gedwongen achter moet laten bij Dildo Viking, want hij liet me maar niet met rust. Legde ondertussen ook wel de rode loper uit voor zijn secretaresse die de scepter reeds enige maanden in ons huis  overgenomen heeft. Ze doen maar dacht ik, maar ik wil er niets van weten. Maar Filo en zonder hond gaat niet. Alleen een egel is ook niet alles dus besloot ik op zoek te gaan naar een maatje. En die vond ik, in de vorm van een American Stafford mix die mijn hart onmiddellijk stal. Ik noem haar Duchess (betekend Hertogin) en die naam had niet slechter bij haar kunnen passen. Ze molt alles wat ze kan pakken en dat is een hoop. De Ikea matras op mijn slaapbank bijvoorbeeld. En mijn neus. En mijn kanten ondergoed. Ze springt nu al met haar 5 maanden op mijn aanrecht om daar de boel te mollen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Als je haar ziet lopen ziet het eruit als een dolle stier met 3 liter whisky achter de kiezen. Ze groeit zo hard dat ze over haar eigen poten struikelt. Maar ’s nachts ligt ze met haar warme buik strak tegen mijn rug aangedrukt, haar inmiddels enorme kop in mijn nek geplaatst. Ik zou willen dat ze niet zo snurkte want dat klinkt als een wel heel plaatselijk onweer zo dicht bij mijn oor. Hier is mijn trots, de enige en echte grote liefde in mijn leven: Duchess

Met of zonder kerel

Nou, de lunch ging door, best gezellig wel, maar een vervolg zit er niet in. Dus geen bruiloft in augustus. Als een echte Zweed liet mijn ‘verloofde’ niets meer horen en toen ik een sms-je stuurde of alles ok was kwam Het Excuus: Er was hem een nieuwe baan aangeboden. En foei dat was een grote stap. Geen tijd meer om te daten dus. Nee, alle voor -en tegens moeten afgewogen worden en dat kost tijd. Sorry.
Wow!! Ben ik blij dat hij zijn zwakke gestel meteen blootstelde!  Stel je voor dat hij die baan niet aangeboden had gekregen en hij wel had willen daten.. Guttegut, ik zou dus ongetwijfeld na een paar maanden snappen dat ik opgescheept zou zitten met alweer een mieterige Viking die geen twee dingen tegelijk aan kan. Poeh, ik ben er dus goed vanaf gekomen. 🙂 Het moge duidelijk zijn, voor Filo geen Vikings meer.. die gasten weten namelijk geen middenweg. Nog niet eens zolang geleden stormden ze barbaars de bergen af, vermoordde alle mannen en verkrachtte alle vrouwen en kinderen. Kijk, daar heb ik een hekel aan. Maar om nu meteen massaal de marshmellow uit te gaan lopen hangen.. nou, daar heb ik dus ook een hekel aan. Als ik al een man wil moet het wel een echte kerel zijn. Conclusie, ik blijf lekker singel.
Voor de rest is er weinig gebeurt. Ik kan mijn draai nog niet helemaal vinden en voel me freaking eenzaam. Hoort er allemaal bij neem ik aan. Ik doe mijn uiterste best Viking te haten, ben inmiddels gruwelijk goed in het bedenken van legio verschillende manier om hem te castreren. Ik kijk ook veel horror, om ideeën op te doen.  Maar tussen ons, mijn hart is getransformeerd tot zo’n rose hartje, zo’n snoepje waar op staat I (still) love you.
Om toch maar iets te laten gebeuren in mijn eenzame leventje ben ik nu bezig om een Roemeense collega rijles te gaan geven. Dat mag namelijk, hier in het land der Marshmellows, om de kosten van een rijschool te drukken. Hij heeft nu acht lessen bij de rijschool gevolgd maar dat is natuurlijk duur. Dus vroeg hij me of ik hem privéles zou willen geven naast zijn gewone lessen. Daarvoor moet ik wel even een soort van tijdelijk rij-instructeurspapiertje halen maar dan mag ik hem in mijn auto les geven. Dat ik even terug moet naar school (wel 3 uur) vind ik nogal vervelend dus ik probeerde hem te overtuigen dat we best zonder dat papiertje kunnen. Ik was er van overtuigd dat hij hier wel voor zou gaan: ‘Ik heb vier jaar zonder rijbewijs (en lessen) gereden voordat ik het geld had om op te kunnen.’ Maar deze Roemeen woont duidelijk al te lang in Zweden en durft niet. Pff. Mannen! Een Roemeen hoef ik dus ook niet. Maar goed. Ik stelde voor hem te helpen met het parkeren in een garage. Want ik heb dat namelijk nooit in mijn rijlessen geleerd. Een voordeel in deze was ook dat er geen politie langs zou kunnen komen. Dat durfde Roemenië dus wel. Dus in de pauze naar de parkeergarage. Ik liet hem parkeren en dat ging niet zoals het hoort. Gaf hem een tik op zijn achterhoofd en schreeuwde: ‘Opnieuw!!’ Ik stapte uit de auto om beter zicht te hebben of ‘ie mijn totootje niet zou bekrassen of deuken en wat denk je? Komt er een zielig stemmetje vanachter het stuur dat piept: ‘heb ik genoeg ruimte?’ ‘Zet um in de vrij, handrem erop, til je luie reet uit je stoel en kom zelf kijken, lummel!’ Bulderde ik.  Na drie keer drillen pofte hij de auto zo strak in het vak dat ik er gewoon ontroerd van was. ‘Mijn leerling’ had het toch maar effe gefixt. Ik had er schik in. Ik ga toch maar naar school, verzeker de auto toch maar even tijdelijk extra en ik ga er voor. Het is heerlijk om een kerel te drillen.

Filo trouwt in augustus

Nou, ja.. als het aan één van de bezoekers van mijn datingsite ligt, dan. En laat dat nou net een kerel zijn die best wel voldoet aan de meeste eisen die ik heb gesteld. Want ik heb er nogal wat, dat snappen jullie natuurlijk wel. Filo gaat niet nog een keer voor een oppersukkel. Dat heeft ze nu twee keer gedaan en dat moge genoeg wezen. Nee, deze lijkt me wel wat. Het enige nadeel dat ik kan vinden (en hij is niet de eerste met hetzelfde nadeel..) is dat hij maar 1.75m is. Maar ja, soms moeten eisen wat bijgeschaafd worden want je kunt nou eenmaal niet alles hebben. En geen hakken meer kunnen dragen.. so what? Met die platvoeten van mij is dat alleen maar een voordeel. Heerlijk om het gemartel van mijn voorvoeten en het plat op mijn bakkes vallen vanwege zwakke enkelbanden te kunnen vergeten wanneer ik mezelf sexy probeer te gedragen op hakken die aan mij niet besteedt zijn. Want mijn knieën zijn nog steeds blauw na een valparty in het centrum van Gothenburg vorige week. Ik neem aan dat ik nu ergens op Youtube rondzwerf en dat menigeen zich een stuip lacht als ze zien hoe Filo in no time plat op de Avenue belandt. Maar zo wat.. Het voelt goed mensen aan het lachen te krijgen, zelfs als ik daar zelf een week lang kreupel voor loop.
Nu lieg ik.
Maar goed, terug naar de date die met me wil trouwen en wel in augustus. Doe die wenkbrauwen nou maar weer snel naar beneden allemaal want dit is een stukje humor die precies past bij ondergetekende. We hebben nl mail contact en langzaam maar zeker rees de vraag of we misschien een keer een lunch konden pakken samen. Vraag me niet wie wie vroeg want dat weet ik niet meer. Maar ik was het die uiteindelijk een mailtje stuurde met de vraag: Wanneer?
En toen kwam dit antwoord:
‘Lunch op donderdag of vrijdag. Dan een date in het weekend. Verloving in juli en in augustus onze bruiloft! Huwelijksreis in november! Ik hou eigenlijk niet van plannen maar met jou is het makkelijk.’ 
Kijk, dat hij niet van  plannen houdt doet het um. Dat ik nooit meer trouw, tja, dat weet hij. Maar die huwelijksreis wil ik wel. Ik ga lunchen met deze peer want hij is verreweg de meest originele single die ik tot nog toe heb meegemaakt.
Ik hou jullie op de hoogte!

Ik ben nu al en…

Ik ben nu al enige tijd aan het klussen. Niet alleen thuis maar ook op het werk. Samen met collega Pia zijn we bezig het ‘voorraadhok’ te voorzien van een bouwwerk van planken. Je weet wel, van die ijzeren latten op de muur, daar haak je dan van die plankendragers in en holé een plank erop. Allemaal van Ikea natuurlijk. Vanochtend begonnen we vol goede moed. Ik had mijn kist met gereedschap meegenomen om het allemaal snel te kunnen fixen. Want snel moet. Hoppa, een drager in de hoek zodat we niet te veel meetwerk zouden hebben. Het is nieuwbouw dus de muurtjes zijn recht, volgens de waterpas dan. Boortje nummer acht om een gat te creëren die de gipsschroef zou kunnen dragen. Een hele echte tang had ik ook aangeschaft om die schroef zo te bewerken dat de ‘pootjes’ van die zgn gipsschroef zich aan de binnenkant van de muur vast zouden zetten als een nijdige vogelspin die haar vent ten prooi te pakken heeft. En ik maar rukken met die tang. En de schroeven vielen er gewoon weer net zo makkelijk uit. Dat geintje had ik thuis ook al meegemaakt. Het zweet brak me uit bij mijn vele pogingen het ding muurvast in de muur te krijgen en ik vloekte me wezenloos. De buurt ging naar Pia. Die vloekte nog harder na hetzelfde resultaat. Uiteindelijk gooide ik de schroevendraaier en de tang erbij neer en haalde er een paar mannelijke collega’s bij. Het eerste wat die konden brullen was: ‘Hebben jullie nou die hele schroef naar de klote gedraaid? Na een fikse tik op beide hoofden fixten ze de boel. Het moge bij deze bewezen zijn dat de Zweedse muren niet hetzelfde zijn als de Nederlandse. Want hier zitten ineens ijzeren platen achter een muur waarvan je denkt: ‘What de fuckingfuck doet die plaat daar?’ Het moge ook duidelijk zijn dat de Zweedse mannen niet anders zijn dan welke man dan ook. Ze gaan er als eerste vanuit dat die oppermutsen de boel wel even verprutst hebben. Niks was minder waar. De heren hadden zelf de grootste moeite om de boel goed in elkaar te zetten. Hoe moet ik in vredesnaam nou een ‘echte’ kerel vinden? Toch maar naar een oude rijke stinkerd zoeken die iemand voor me inhuurt? Waar vind ik er zo één?

 

Nooit te oud om te leren..

Zo, met al dat ge-date zou ik bijna vergeten dat ik een blog heb. Hoog tijd dus voor een update uit het lang-leve-de-vrijheid leventje van Filo.

Er was eens een date.. die niet ging zoals het moest. Dat had ik natuurlijk ook wel een beetje aan mezelf te danken maar ik ben nou eenmaal wel van het risico’s nemen. En daarnaast heb ik natuurlijk altijd Mirjam Leenes die me uit de nood helpt mocht dat nodig zijn. 
Het ging zo: Ik kreeg een mailtje op de dating site van een gozer die er niet verkeerd uit zag. Om een lang verhaal kort te maken spraken we na de nodige telefoontjes af dat ik eens bij hem langs zou komen.    Laten we deze date voor het gemak even Rumbo noemen. Rumbo had nogal wat rooie vlekken en zijn gezicht en zijn neus zag er uit als wat ik later alleen maar kon omschrijven als gerumatiseerd. Da’s geen echt woord, maar je gaat het zo wel snappen. Hij duwde me per direct een groot (ikea) glas in mijn hand met daarin een 10% cola en 90% van de meest gore rum die ik ooit in mijn leven had geproefd. Ok, ik snapte het. Dit ging niet over gezellig met z’n tweeën de stad in gaan, dit ging om sex. Niet dat ik daar vies van ben maar het oog wil ook wat, toch? En in dit geval de neus ook. Want allemachtig wat stonk die rum. Nu was het zo dat ik Leenes dus wel eerst even het adres van die knakker had toegestuurd met de mededeling: Mocht je voor 21:00u nog niets van me gehoord hebben, bel dan de politie. Hij heet Rumbo en hier woont hij en dit is zijn telefoonnummer. Mirjam zat die avond op haar telefoon, kwam ik later achter en dat was eigenlijk wel zo fijn. Want na nog geen uur had Rumbo al 4 van die grote glazen naar binnen gewerkt en zat ik driftig te zoeken naar een uitweg. Ik was er inmiddels ook wel van overtuigd dat die 4 glazen niet de enige waren die hij die dag had gedronken. Fuckerdefuck. Niet dat ik bang was, maar ik zocht een diplomatische oplossing om ertussen uit te kunnen knijpen. Ik bedoel maar.. mocht ‘ie pissig worden en me wat aan proberen te doen, hoefde ik duidelijk alleen te blazen om hem omver te krijgen. Maar ik wilde dat liever ontwijken. Dus ging ik naar de wc en stuurde een smsje naar Mir: Bel me.. HELP! En jawel, ze belde nog voordat het sms-je goed en wel was aangekomen. ‘Moet je daar weg?’ O ja. Dat moest ik. Vervolgens hoorde ik haar tegen haar jongste dochter zeggen dat ze nu even toneel ging spelen en dat ze het straks wel uit zou leggen. Het volume dat ze daarna gebruikte om Rumbo er van te overtuigen dat ze mijn hulp NU nodig had heeft er voor gezorgd dat ik 3 dagen lang doof ben geweest. Maar dat nam ik ter harte. Hij had duidelijk zoveel op dat hij het meteen geloofde, en daar ging ik, gooide me door zijn voordeur heen, nam niet eens de lift maar rende als een bezetene de trappen af en naar mijn auto. Daar belde ik mijn italiaantje en die gaf mij even een duidelijke les over de verschillen tussen man en vrouw. Na die wijze les begaf ik me richting de Leenes om daar de date van mijn leven te hebben. 

Leenes preekte natuurlijk ook wel als een Amerikaanse dominee. Gij zult niet.. enzo.  Maar dat mocht ze. Ik luisterde, knikte braaf en beloofde haar nooit meer voor de eerste keer bij iemand thuis af te spreken. Maar ik kan toch niet ontkennen dat ik het allemaal wel heel erg vermakelijk vond. Sorry. Barst maar los allemaal. Ik beloof bij deze plechtig dat ik het nooit meer zal doen. 🙂

Wie wil Filo?

Nou, die dating site, die heb ik er kosteloos uit kunnen gooien. Bleek dat je twee weken mocht proberen en dus 12 dagen later was Filo niet meer ‘in the air.’ Wat een opluchting. Toch kon ik het niet laten om een andere site te proberen. Die van de reklame. Die leek tenminste wat meer professioneel.
Dag 1 waren er 75 bezoekers, 25 hadden een flirt gestuurd en had ik 8 mails. Slik. Dat werd dus puinruimen. Dus opende ik alle 33 profielen die hadden gereageerd en begon systematisch met de uitroeiing. Geen foto, weg! O, jij heet Magnus, Ksst voordat ik de brandslang erbij pak! O, jij bent onder de 1.75m? Joh, ga effe leren lezen. Het ging best goed zo, dacht ik. Maar op het eind van de rit had ik er nog steeds 25. Poeh. Mailtjes lezen dan maar. eerste: ‘Halo jij moi meistje’. Brr, weg! Next: 69 jaar.. dat gaan we niet eens lezen. Next: Een Noor. Hmm.. die zijn allemaal stinkend rijk dus die houden we er effe in. Next: Een Italiaan. Wow, niks mis mee zo te zien. Die houden we ook. Next: Aha, een Piet Lut uit Göteborg die er meteen even erin kopt wat hij zoekt, wilt, eist, wat hij wel en niet leuk vindt. Geen wonder dat ‘ie gescheiden is. Weg dus met Pietje. Want als ik daar mee uit moet is het oorlog in de eerste minuut. Oh, kijk nou, daar komt meneer 69 jaar weer eens even binnen voor een digitale koffie. En jawel.. hij stuurt me maar weer eens een flirt. Damn! Misschien toch maar es even kijken op zijn profiel. Misschien is ie wel stinkend rijk en op weg naar de eeuwige jachtvelden..
Maar nee, hij is een echte Christen! Doet veel aan goede doelen en vrijwilligerswerk (ja duhu, hij is met pensioen!). Zit dus vooraan in de kerk en zoekt verder het internet af naar jonge meiden. D’r uit! Nog een fucking flirt en ik block hem. En daar komt weer iemand binnen en wel zonder profielfoto. En twee minuten later een mailtje. Hij heet Devil (kots) en vraagt: ‘En, wat gaan we vanavond doen?’ Mijn antwoord: ‘Jij gaat je profiel even voorzien van wat foto’s.’ En flikker hem meteen uit mijn lijstje. Verder met het puinruimen. Er zitten er wel 5 tussen zonder haar op hun harses. Sorry, maarrruh.. nee. Nu begint het ergens op te lijken. Om een lang verhaal kort te maken: Het is vermoeiend maar leuk. Ik voel me als een kleuter in een snoepwinkel. Ik heb het letterlijk voor het uitkiezen. Maar eerst ga ik die Italiaan schrijven. Want die, nou die staat zonder meer op nummer 1…

Ik houd je op de hoogte.

Van man naar egel

Zo, daar is ze weer. Geheel vernieuwd en vol energie. Filo is er nu eindelijk helemaal klaar voor. Dus hoog tijd voor een serieuze inschrijving bij een dating site. Toen ik het Leenes vertelde ging ze meteen door het lint. Het eerste wat ze gilde was dat ik pertinent niet zomaar de eerste de beste dodo alleen mocht ontmoeten. Zij zou wel een paar tafeltjes verderop gaan zitten. Als ik Leenes goed ken waarschijnlijk met een paar handgranaten in haar tasje…
Nou, ik schreef me dus in. De volgende dag had ik 30 mannen die mijn profiel bekeken hadden.  Dus klikte ik driftig op alle links om te kijken of er wat tussen zat. En o ja… wel drie. Ik stuurde een ‘smiley’ om aan te geven dat ik ze wel wat vond en tot op de dag van vandaag heb ik reet van ze gehoord. Wow… ik lig schijnbaar niet meer in de markt. Tussen die andere 27 zat ene Mats van 53 jaar… en met een lijf waar je letterlijk niet omheen kunt. Ik schat zo’n 175 kilo. Hij begon me allemaal debiele vragen te stellen en ook al reageer ik niet, zo vraagt deze klomp gewoon door. Iedere dag weer. Brrrr. Hoe hij überhaupt op mijn site terecht is gekomen mag Joost weten want hij voldoet op geen enkele wijze aan de criteria die ik gesteld heb. Toch maar es bellen met de klantenservice om te zien of je iemand ook kunt blocken. Tja, en nu? Ik kan me toch onmogelijk op alle dating sites inschrijven want dan raak ik binnen no-time failliet. Het enige voordeel met deze site is dat als je geen succes hebt, je je geld terug krijgt. Maar dat is pas over een half jaar.

Nou, geen vent te vinden dus en ik besloot dan maar op zoek te gaan naar een nieuw harig vriendje (ook via internet). Want hoe meer zielen hoe meer vreugd, is mij altijd geleerd. Nou, hier had ik in ieder geval keus zat. Maar mijn oog viel deze keer niet op een harig geval maar op een gestekelde. Diezelfde avond haalde ik Lola, een tam Afrikaans pygmee egeltje op. Zo’n egeltje moet volgens de wet minimaal twintig kwadraat meter hebben om voldoende beweging te garanderen en Lola was al twee keer verhuisd voordat ze 1 jaar werd en had vertoefd in veel te kleine ruimtes. Nu rent ze iedere avond door mijn hutje van wel 87 kwadraat meter. Ik ben nog steeds iedere keer verbaast over hoe snel zo’n speldenkussen zich verplaatst. Niet normaal meer. Het klinkt alsof ze 1000 pootjes heeft in plaats van vier als ze over mijn eikenhouten vloer dendert. Nu ben ik druk op zoek naar ingevroren meelwormen want ik moet er toch niet aan denken een bakje levenden in mijn koelkast te bewaren. Ik zie het ook al gebeuren dat ik een paar van die gluiperds in haar etensbakje leg en dat die dan ‘ontsnappen’. Shit, ik moet er niet aan denken. Inmiddels nieuwsgierig?

Hier is ze dan, zo groot als mijn hand:
LOLA

Impulsief

Een paar weken geleden zat ik via Facebook te chatten met Sonnetje. Zij had het namelijk moeilijk met haar hutje schoon te krijgen en aangezien ik het nogal moeilijk had met het uitpakken van mijn verhuisdozen stelde ik voor dat zij mijn rotzooi uit zou pakken en ik haar hut aan kant zou maken. Twee dagen later had Sonnetje haar ticket geboekt om me te komen ‘helpen’. We spraken van te voren natuurlijk wel af dat er één doos uitgepakt zou worden en dat we voor de rest alleen maar lol zouden hebben. Tot zo ver klinkt het vrij normaal, toch? Twee vriendinnen die elkaar even door de shit heen slepen. Niks mis mee. Dat vonden wij dus ook niet. Maar het werd wel een beetje lastig om het volk om ons heen te vertellen dat wij elkaar nog nooit live ontmoet hadden. De goede adviezen en vooral de doom-scenario’s vlogen ons beiden om de oren: Je kunt toch niet zomaar bij iemand gaan logeren die je helemaal niet kent? (Lees: Ze zou maar zo een serial killer kunnen zijn..). En: Hoe kun je nou iemand in huis halen die je niet kent? Straks jat ze je hele toko leeg.. (Alsof er hier zoveel te jatten valt dat je via KLM mee kan smokkelen..)
Sonnetje en ik hadden er op z’n plat gezegd dikke vette maling aan. Dus stond ik afgelopen vrijdag met spanning te wachten bij de arrivals van Landvetter, je weet wel, dat enorme vliegveld van Göteborg. Iedere keer als de deuren opengingen zag ik alleen maar (gemiddeld genomen) mooie mannen. Tjonge, ik moet daar echt eens mee gaan kappen. Niet normaal hoe mijn ogen onmiddellijk naar de linker ringvinger schieten. Er kwamen er nogal wat voorbij voordat dan eindelijk Sonnetje de deur door kwam rollen.

Thuis aangekomen pakten we die ene afgesproken doos niet uit. Nee, we haalden Isa en Harley op bij de kennel, sloegen daarna een pak wijn in en een snelle hap en namen het er van. De volgende dag overtuigde Sonnetje me ervan om mn laatste spullen bij Viking op te halen want mijn idee van ‘laat hem er met zijn assistent nog maar even lekker tegenaan kijken werkte voor haar niet. Ik ging akkoord en nadat vooral Sonnetje driftig de boel daar thuis bij viking had ingepakt mochten we twee keer rijden voordat alles bij mijn hutje stond. Zelfs Scully mijn kattekop kregen we mee. Nu zit ik dus met nog eens 10 extra dozen om uit te pakken. En bedankt maar weer 😉 Maar Son had gelijk. Afnokken met die sukkel, en doorgaan met je leven. Dat kon ik nog niet helemaal maar sinds gisteravond wel. Want Viking wilde nog een keer praten. En wederom was het allemaal een hoop bullshit. Uiteindelijk won al mijn verdriet, frustratie en pijn het en Halleluja! mijn gif nam het over. Ik ga mezelf niet goedpraten maar die dreun die ik hem heb verkocht toen hij mij opnieuw probeerde te manipuleren, me probeerde vast te pakken, nou, die dreun ga ik nooit meer vergeten. Fuck wat voelde dat goed. Met één simpele lel heb ik hem eindelijk te verstaan gegeven dat hij heel erg ver uit mijn buurt moet blijven. Ik geloof dat het eindelijk tot hem doorgedrongen is.

Deze openbaring heb ik te danken aan Sonnetje. Zij was het die me diplomatiek maar toch ook met Hollandse nuchterheid in liet zien wat ik moest doen. En zo zie je maar weer. Luister je naar je medemens die je verteld dat je niet zo’n risico moet wagen om iemand te laten logeren die je nog nooit hebt ontmoet, dan mis je de meest waardevolle dingen in het leven.

Son, ik heb genoten van het weekend. Je bent een heerlijk mens om over de vloer te hebben.

 

Filo heeft het even moeilijk

Normaal gesproken zal ik niet snel een lading shit op Filosofietje beschrijven. Maar feit is dat zelfs Filo diep in de shit kan zitten. Dan is de vraag: Effe niet schrijven en je kop in het zand douwen of schreeuw ik gewoon al mijn frustraties en pijn de digitale wereld in? Nou, ik begon, zoals gemerkt met de eerste optie. Maar eenzaamheid is een ellendig fenomeen en dus is optie twee misschien wel een doorbraak naar betere tijden. Bij deze. Filo gaat nu effe gillen.

Ik ben nog steeds niet helemáál verhuisd uit de voormalige residence Viking & Filo Ridderstad maar dat weerhield de in midlifecrisis verkerende dildo er niet van zijn voormalige assistent daar reeds in januari binnen te loodsen. Daar zit zij op ‘onze bank’, ligt in ‘ons bed’ te midden van al die dingen die ik nog niet heb kunnen verhuizen. Zonder mijn medeweten heeft zij mijn twee hotdogs leren kennen en mijn kleine vanuit Holland geimporteerde Scullykat die ik nog steeds niet op heb kunnen halen. En als ik nog even doorga begin ik weer te huilen. Viking vond het wel zo galant om me van dit hele gebeuren op de hoogte stellen voordat iemand anders me zou tippen. Niet in januari natuurlijk. Want toen wist hij nog niet of het echt serieus was. Maar wel 6 dagen geleden. De ‘co-ouderschap’ over de honden heeft hij vanaf het begin grif gebruikt om dagelijks even te buurten voor het ophalen of  achterlaten van ‘onze’ haarbollen’. Hij heeft hier een paar keer overnacht, omdat ik al maanden niet geslapen heb vanwege het feit dat hij me nooit echt vertelde waarom we ineens niet meer getrouwd waren. Vanaf eind oktober heb ik me ondanks vrienden en zelfs Vinking’s ouders verschrikkelijk eenzaam gevoeld. Ik had hem nodig. En hij stelde zich op en hield me  ‘snachts vast om me te troosten. Vanaf het begin kreeg ik op al mijn vragen constant ‘Ik weet het niet’ te horen en op de vraag of hij verliefd was op iemand anders was het antwoord steevast nee. Daar Viking nog nooit gelogen had, geloofde ik hem. Ondanks dat hij me uit zijn leven knikkerde met de woorden: Ik vind je niet meer aantrekkelijk en ik weet niet meer of ik nog wel van je hou’.

Ben ik kwaad? Haat ik hem? Haat ik haar? Nee. Ik zou me waarschijnlijk heel wat beter voelen als ik dat wel was/deed maar ik kan het niet.

Ik heb mijn leven in NL achtergelaten, alles verkocht wat ik bezat om bij hem te kunnen zijn en zelfs mijn kinderwens opgegeven omdat hij zo goed als impotent was. Nu heeft hij zijn ‘assistente’ met drie kids in de prijs inbegrepen. Hij heeft me zelfs verteld dat zijn zgn ‘impotentie’ bij haar ook zijn werk uitstekend doet. Maar ja, hij houdt wel van haar. Ook van mij hoor, maar hij wil háár niet kwijt. Mij dus duidelijk wel. Maar toch ook niet helemaal. Als ik hem er niet zelf uitgetrapt had, 6 dagen geleden, had hij nog steeds iedere dag contact opgenomen. Weet zij dat? Ja, daar ben ik van overtuigd. Want Viking liegt niet. Maar hij manipuleert wel.
Maar in tegenstelling tot zovelen die elkaar eerst het ja-woord geven en eeuwige trouw beloven en later elkaar het leven zuur gaan maken als de dingen niet gaan zoals ze willen, dáár doe ik dus niet aan mee. Ik hield en hou zielsveel van mijn Viking, ondanks dat mijn hart rammelt met iedere stap die ik zet.

Dat het hem goed moge gaan. En dat ik uiteindelijk weer es kan slapen.

Cheers.

Menopauze

En ík zit er middenin. Pas drie en-fucking veertig jaar en ik vlieg per dag en nacht gemiddeld 10 keer op vanwege die hittegolven die mijn lijf in de fik zetten.  Bij de laatste gynaecologische  controle vroeg ik me af of ik misschien langzamerhand in de overgang aan het belanden was (climaterium heet dat) en werd er bloed getapt om daar achter te komen. Vandaag viel de brief door de brievenbus met deze ene zin:

Bästa Filo,

De zogenoemde S-FSH test die wij 21 febr. 2012 afnamen ligt hoog, 68,6 IE/liter en dat betekent dat je in de overgang zit. 

Med bästa hälsningar,

Truus de secretaresse in opdracht van Pietje Puk de spec. gynekolog.

Nou, Truus in opdracht van Pietje,  het zou fijn geweest zijn als je even een soort van statistiekje ter vergelijk had meegestuurd met betrekking tot wat normaal is per liter en wat abnormaal is. Zit ik op de grens of zit ik al zo hoog dat ik me in moet gaan schrijven voor een kamertje in het bejaardentehuis? Ik heb duizend-en-één-vragen en wie gaat die beantwoorden? Nou Truus dus duidelijk niet. En aangezien Pietje mij pas over een jaar weer wil zien, hij dus ook niet. Dan maar Google.

Google weet alles. Ook vaak wel te veel en dat is nou net waarom ik er niet graag doktertje speel. Je zoektocht naar de waarde van dat FSH gedoe zou maar zo een hartfalen op kunnen leveren. Ik las dan ook snel over de links met allerlei enge uitslagen heen van onderzoekingen naar vrouwen die vroeg in de overgang belanden. Het duurde even maar toen belandde ik op allerlei forums et voila, ik ben laat in vergelijk met een massa meiden van in de dertig. Wel werd er door iemand beweerd dat 11/liter zo ongeveer de grens is. Hoe hoger hoe verder je in de overgang zit. Slik. Ik heb nog niet kunnen vinden hoe hoog die waarden kunnen gaan maar 68,6 klinkt schrikwekkend hoog.

Het is nu dus feit dat Filo nooit miniatuurtjes groot gaat brengen. Dat wist ik natuurlijk al lang maar om het bevestigd te krijgen is natuurlijk andere koek. Ik moet toch nog een keer slikken.

Eén ding is zeker, zodra Isa weer loops is mag Harley rodeo rijden. Ik hoop dat ik een massa met harige kleinkindertjes krijg. En ik denk dat ik ze allemaal hou.